ساختنش زیاد طول نمیکشه ......

چیزی که هست .... تو میسازیش .... با خوشبینی تمام ..... یه رنگ زیبا هم بهش میزنی ..... و نگاش میکنی ....

چیزی نمیگذره که باید ادیت بشه ..... یه سری تغییرات گاهی کوچیک و گاهی انقدر اساسی که زاویه دیدت رو عوض کنه ..... حالا رفرش ..... دوباره نگاهش میکنی .... فکر میکنی .... خب حالا درست شد .....

ولی چیزی نمیگذره که دوباره باید سورسش رو کامل عوض کنی ... یا تغییری بدی ... یا اضافه کنی ... یا کم کنی ... یه سری تگ <باید> تعریف کنی ..... یه چند تا تگ <نباید> رو حذف کنی .......

و دوباره رفرش ....

.

.

.

و این دوباره دیدن ها ... دوباره رفرش کردنها ... روباره ساختن ها .... دوباره نگاه کردنها ..... اونم آنلاین .....

پیدا کردن اینکه چرا فلان جا اررور داد ..... چرا این خط زرد شده .... دستورش که اشکال نداره ....پس .....

.

.

.

.

میدونی چی میگم ؟! .....

انگاره رابطه یه عالمه لایه داره که تو هر با فکر میکنی به هسته رسیدی .... نگاه میکنی میبینی نخیر هنوز مونده ....تو هنوز اول راهی ... خام و کوچولو .....