نمیدانم ... چرا همیشه بر این باور بوده ام که زن معشوق است و مرد عاشق ....
که زن همه ناز است و مرد همه نیاز ....
که مرد باید تقاضا کند و زن پاسخ دهد ....
که مرد در آغوش بکشد و زن در آغوش جای گیرد ....
مگر نه اینکه همه انسانها را زن به دنیا آورده .. در آغوش گرفته و پرورش داده ....
مگر نه این است زن را لقاح مقدس نامیده اند.....
.
.
.
گاهی بسیار دوست میدارم که پیش پایت زانو بزنم ... دستهایت را ببوسم به تو ابراز علاقه کنم و از تو بخواهم تا همیشه کنارم باشی ... بگویم که از نگاه کردن تو بسیار لذت مبیرم .... بگویم .. چقدر نازی .... مگر مرد نمیتواند ناز باشند ....
و یا برایت دسته گل یا حتی حلقه ی عهد و پیمان بخرم ...
.
.
.
نمیدانم ... در کجای روحم یا ذهنم ... یا وجودم ... این کارها مسخره و تعریف نشده است ....
.
.
مسخره گی این قضیه این جاست که فرهنگ ما آمیزش کثیفی از رسوم مسخره و مدرنیته ای غربی و نا مانوس... ما ایرانی زندگی می کنیم ...اروپایی فکر می کنیم ...و رو یاهای آمریکایی داریم.......... زندگی در چنین کشوری با چنین فرهنگ بی سر و تهی باعث شده که ما در این تضاد احمقانه کرفتار بشیم......دوست عزیز سعی کن ایرانی فکر کنی...و رو یا های ایرانی داشته باشی ...چون ایرانی زندگی می کنی ... این طور ابراز علاقه هیچ عیبی نداره...ولی همه چیز آدم باید به همه چیزش بیاید....
تو روحیات مردونه داری.
سلام شما هم میتونی این کارو بوکونی!فقط به شرطی که به حرف دیگران توجه نکنی!